عـبــد خــدا و مــرد خــدا سیدالــکریم            مِـنّــا به نــزد آل عــبــا سـیــدالکــریم

در وصف دوست،حضرت هادی به غمزه گفت:           هستــی بحـق تو دوست ما سیدالکریم

بر سائل تو در حرمت  میرسد جواب            اینجا کجاست  کرب و بلا سیـدالکریم

تا دین خویش عرضه کنی برامام خویش            کی می شوی ز یــار جــدا سیدالکریم

مُلک ری است قبله ی دلهای فـاطـمی            اینجاست ملک خـون خــدا سیدالکریم

خونِ تو را اگرچه به مـقـتـل نـریختند            مــانـنـد سـیـدالـشـهـدا سـیـدالــکــریــم

اما بــرای مــردم دنـیــا تــو حـجـتــی            آری تـویــی تو حـجـت ما سیـدالکریم

قبر حسین بر سر و رویت خراب شد            یعـنی شـدی دوبــار فــدا سیــدالکــریم

یکبار تحت قبّه ی ویــرانــه ی حسین            یک بــار پیش پای رضــا سیـدالکریم

عمری گـریستی به تنِ پاره پــاره ای            آخــر شــدی شهیدِ جـفــا سیــدالکـریم

هرگز به زیر سم ستوران نــرفته ای            خنجر نخــورده ای ز قــفـا سیدالکریم

از روضه های داغ، تو دق کرده ای یقین            از کــوفــه تا به شــامِ بلا سیدالکــریم

دریــاب ای ولــیِّ خــدا اهــل درد را            ای نــایب الامــام الا سـیــدالــکــریــم

ما را وصال کرب وبلا گر نصیب نیست           هســتــیم پس دخیــل تو یا  سیدالکریم